Οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές απεργιακές πρακτικές»

Επειδή "στον Καπιταλισμό, η Δημοκρατία σταματάει έξω από τις πύλες των εργοστασίων και τις πόρτες των επιχειρήσεων" (εντός των οποίων κυριαρχούν η εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, οι απειλές και οι πιέσεις, όπου, με τις πλάτες του αστικού κράτους, η μεγαλοεργοδοσία απολύει πρωτοπόρους εργάτες, εργαζόμενους που απεργούν, απαγορεύει σε εκλεγμένους συνδικαλιστές να περάσουν τις πόρτες επιχειρήσεων για να μιλήσουν στους εργαζόμενους, διώκει εργαζόμενους με το πρόσχημα ότι η συνδικαλιστική δράση τους «δυσφήμισε την επιχείρηση»), άσχετα αν ο σκοπός της Κυβέρνησης, με το νέο συνδικαλιστικό νόμο,  (δεν) είναι "η ενίσχυση της συμμετοχής και της Δημοκρατίας στα Συνδικάτα", ας ρίξουμε μια ματιά στις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, για να υποψιαστούμε για το "πού πάει το πράγμα":

ΣΟΥΗΔΙΑ: Για να χτυπάει τις απεργίες των εργαζομένων, το Κεφάλαιο στηρίζεται στους νόμους για το καθεστώς της "εργασιακής ειρήνης", πχ. ότι, κατά τη διάρκεια του 1-3 χρόνων ισχύος των κλαδικών συμβάσεων, οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να απεργήσουν....(το καλοδιαφημισμένο "σκανδιναβικό μοντέλο"). Νόμοι που έχουν περάσει από το '30, με τη σύμφωνη γνώμη της Γενικής Συνομοσπονδίας των Εργατών, ενώ, σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία, οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία όχι μόνο πρέπει να πάρουν θέση ενάντια στις απεργίες, αλλά πρέπει να δράσουν και ενεργά για να τις σπάσουν (γι αυτό και πρόσφατα, στις απεργίες λιμενεργατών και οδηγών απορριμματοφόρων, η Γενική Συνομοσπονδία τις σαμποτάρισε και στήριξε κυβέρνηση κι εργοδοσία στις προσπάθειες που έκαναν για να τις σπάσουν).

ΒΕΛΓΙΟ: Εκεί, ένα επιπλέον εμπόδιο στην ενιαία, συλλογική δράση των εργαζομένων είναι και ο πολυκερματισμός και η διάσπαση της εργατικής Τάξης, στην οργάνωσή της στα Συνδικάτα (ανάλογα με τα Κόμματα κι ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή). Έτσι, σ' έναν χώρο δουλειάς, αν έχει προκηρύξει απεργία το ένα από τα Συνδικάτα, μπορεί εγώ να απεργώ, αλλά ο συνάδελφός μου ακριβώς δίπλα, που ανήκει σε άλλο Συνδικάτο, όχι. Εκεί, αξιοποιώντας τα τρομοκρατικά χτυπήματα, η Κυβέρνηση κατέβασε νομοσχέδιο για αύξηση των ωρών εργασίας από 38 σε 45. Οι αντιδράσεις όμως των Συνδικάτων κατέληγαν σε ακυρώσεις συγκεντρώσεων (ενάντια στ' αντεργατικά μέτρα), λόγω του ότι η Αστυνομία δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ... ασφάλεια των διαδηλωτών... Με την πρόταση της Κυβέρνησης για το "Service Minimum" στα τρένα ("ελάχιστες υπηρεσίες"), ζητάνε "η προειδοποίηση από το Συνδικάτο, για την απεργία να γίνεται τουλάχιστον 8 μέρες πριν, η δήλωση συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία τουλάχιστον 4 μέρες πριν και να απαγορευτεί το μπλοκάρισμα της επιχείρησης την ημέρα της απεργίας.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Με το πρόσφατο Νομοσχέδιο "Trade Union Act", στην κήρυξη  απεργίας πρέπει: να συμμετέχει το 50% των μελών ενός Σωματείου στην επίσημη επιστολική ψηφοφορία, να υπερψηφιστεί από το 40%, να ειδοποιηθεί ο εργοδότης 14 μέρες νωρίτερα, να ενημερωθεί λεπτομερειακά για όλες τις δράσεις και διαδηλώσεις που θα γίνουν, να οριστεί υπεύθυνος περιφρούρησης (τα στοιχεία τού οποίου γνωστοποιούνται στις αρχές και μπορεί να διωχθεί ποινικά, με ποινές έως 20.000 λίρες), ενώ προβλέπεται αυστηρότερος έλεγχος στα οικονομικά των Σωματείων και δυνατότητα να ζητήσουν οι υπουργοί λίστες ενεργών μελών σε Σωματεία τού Δημοσίου.

ΙΤΑΛΙΑ: Μετά την πολύ πετυχημένη απεργία που μπλόκαρε τα πάντα και που είχαν προκηρύξει τα Συνδικάτα βάσης στον κλάδο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ο αστικός τύπος προβάλλει το επιχείρημα ότι "δεν γίνεται μικρά Συνδικάτα, χωρίς πολλούς εγγεγραμμένους, να μπλοκάρουν τη χώρα και ότι πρέπει να επανακαθοριστεί το πλαίσιο της προκήρυξης των απεργιών". Αυτή η προσπάθεια περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης και ειδικά περιορισμού του δικαιώματος της απεργίας γίνεται όπου υπάρχουν Σωματεία με γραμμή σύγκρουσης και ταξικό προσανατολισμό.

Συνάδελφοι,

επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά, ότι η λύσσα όλου του αστικού επιτελείου για αλλαγές στον Συνδικαλιστικό Νόμο, σε εποχές οπισθοχώρησης τού Εργατικού Κινήματος, σε Παγκόσμιο κι όχι μόνο Πανευρωπαϊκό επίπεδο, δηλώνει την απελπισμένη του προσπάθεια να φιμώσει κάθε φωνή αντίστασης, όσο μικρή κι αδύναμη κι αν φαίνεται να είναι, επειδή γνωρίζει πώς με τις εγκληματικές ανατροπές που μεθοδεύει, αυτό που πασχίζει να σβήσει (το Κίνημα δηλαδή), θα γιγαντωθεί και θα τους πνίξει. 

ΟΛΟΙ στην ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ,

την ΠΕΜΠΤΗ, 14/12/2017.

ΟΛΟΙ, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ,

στην ΠΛ. ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ, στις 10:30 π.μ.

  

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΗΜΑΘΙΑΣ